Tarot - kto wymyślił? Historia.

Jak powstał tarot marsylski?

Zalążkiem samej talii Tarota były karty służące do zabaw dworskich i chęci poznania przyszłości, raczej w ramach rozrywki.

Pojawił się on na przełomie wieków XVI-go i XVII-go, w Paryżu, najpierw jako Taroto lub Taroccia, a od momentu przeniesienia manufaktury do Marsylii określano go Marsylskim. Dopiero w Anglii w XIX wieku ugruntowała się nazwa Tarot Marsylski .

Tarot Marsylski pochodzi od dwóch starych nurtów: Kabały i Alchemii. To ostatnie w rzeczywistości nie było wyłącznie poszukiwaniem środka na sukces w sferze materialnej, ale przede wszystkim próbą odnalezienia sposobu rozwoju duchowego, by moc w swoim czasie świadomie i godnie stanąć przed obliczem Najwyższego.

Tak wbrew temu co ogólnie się mówi Tarot nie jest przeciwnikiem Boga, a wyłącznie sposobem samodoskonalenia się dla Jego chwały. Ten, który czuje dyskomfort po obcowaniu z nim był po prostu nie przygotowany merytorycznie, emocjonalnie i przede wszystkim jego zamiary były niepozbawione pychy i żądzy posiadania władzy. Można karty Tarota wykorzystać do niecnych zamiarów, ale na dłuższą metę to się nie opłaca.

Czy to w Kabale czy też w Alchemii, w ramach porozumiewania się między osobami wtajemniczonymi, posługiwano się symboliką właściwą dla danej grupy: w Kabale używano dwudziestu dwóch liter hebrajskich, które swego czasu były tez liczbami, a w Alchemii np. znaków astronomii i żywiołów. Pozwalało to też na kodowanie informacji, które stosowano ze względów bezpieczeństwa i poufności. Niestety, jako coś tajemniczego i niedostępnego dla nawet osób wykształconych i posiadających władzę, nie podobało to się pewnym grupom politycznym: monarchom i kościołowi chrześcijańskiemu.

Pod koniec XV wieku pewien niemiecki mnich o imieniu Joachim nazwał tę talię „biblią szatana”, czyli nakazem szatana. Była to krótka wzmianka, ale owa opinia ciągnie się do obecnych czasów. W związku ze swoimi przekonaniami, obowiązującymi go jako przedstawiciela kościoła chrześcijańskiego, postawił ową księgę w kontrze do Biblii. Niestety, nie rozumiał, że Tarot był przekazem duchowym, służył do udoskonalania się w oczach Boga. Zresztą w tamtych czasach wszelkie inne filozofie, religie, a nawet nauka niezaakceptowane przez hierarchów chrześcijańskich, były nazywane szatańskimi, ponieważ hierarchowie uważali, że mają wyłączność na pośredniczenie między Bogiem a ziemskim światem.

Tarot jest rodzajem księgi z wieloma sposobami użytkowania. Może być użyty do celów magiczno-wrożebnych, jako narzędzie do kompletacji i wewnętrznej transformacji naszego ja na wyższy poziom rozwoju duchowego.

Jeśli ktoś chce w szczególny sposób postawić na własną przemianę, to zaleca się właśnie medytowanie z Tarotem Marsylskim. Mimo jego oszczędnej formy graficznej jest on pełen symboliki, przekazów i odnosi się do świata emanacji, świata kreacji, świata formowania oraz świata czynienia.

Tak jak w przypadku pierwszej karty (Głupiec) przedstawiony na niej człowiek uczy się i wszystko zależy od tego, ile ma chęci poznania i ile dziedzin chce poznać, tak na końcu osiąga cel: ostatnią kartę Arkan Wielkich - Świat.

W obecnej formie Tarot Marsylski jest podzielony na dwie części: 22 karty wielkich wtajemniczeń - Arkan Wielkich oraz 56 kart mniejszych wtajemniczeń - Arkan Małych składających się z czterech kolorów. Wtajemniczenia/Arkany Małe są najstarszą częścią w całym Tarocie, a wywodzą się ze zwykłych kart do gry. W Tarocie Marsylskim użyto symboliki kart stosowanych w północnych Włoszech.

Wtajemniczenia/Arkany Wielkie powstały z dwudziestudwóch obrazów nazywanych alegoriami i w zależności od tego, jakie karty sąsiadowały ze sobą i w jakiej kolejności, opowiadały o rożnych aspektach życia człowieka.

Czy Tarot jest niebezpieczny?

W nieodpowiednich w rękach nawet długopis może stanowić zagrożenie. Oczywistym jest, ze do posługiwania się Tarotem potrzeba osoby odpowiedzialnej, o wysokiej etyce, zaznajomionej z jego właściwościami, możliwościami i skutecznością. Kartom Tarota niesłusznie przypisuje się złą intencje, złe oddziaływanie na posiadacza talii lub osobę, która z nich korzysta. A to tylko „odbiornik”, umieszczony teraz i tutaj, potrafiący czerpać informacje z rożnych linii czasowych, naszych dróg i doświadczeń do przerobienia. Karty Tarota są nieme dopóki ktoś ich nie poprosi o odpowiedź. Nie są złośliwe ani spolegliwe wobec osoby pytającej, a wręcz obojętne, tak więc szczere.

Z pewnością nie są wyrocznią, ale raczej służą radą jak postąpić, w którym kierunku iść, bądź wyjaśnić niezrozumiałe sytuacje. Z całą pewnością z sesji Tarota powinny korzystać osoby, które są na to gotowe, bez strachu, z odrobiną sympatii, bo emocje są bardzo ważne, gdy Tarot zaczyna pracować nad rozczytywaniem naszej drogi życia.

W tej chwili na podstawie symboliki Tarota Marsylskiego powstaje wiele talli autorskich, które są interpretacją subiektywną danego autora, upierającego się na własnych doświadczeniach, przemyśleniach i możliwościach przekazu wizualnego.

Tarot Marsylski może nie jest piękny wizualnie, ale z całą pewnością zwraca uwagę swoją symboliką i tradycjami na to co poszukiwacz wiedzy o Bogu i stworzeniu powinien odkryć: świat emanacji, świat kreacji, świat formowania oraz świat czynienia.

Ivette.